‘Schop hem, pak hem, haal hem neer’. Negatief coachen, schreeuwen en schelden zijn heel gewoon geworden bij het jeugdvoetbal. Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder 2200 ouders, coaches, scheidsrechters en andere toeschouwers die regelmatig aanwezig zijn bij wedstrijden van jonge spelers. Acht van de tien ondervraagden (79%) maken dit mee tijdens het voetbalseizoen, een kwart (27%) zelfs wekelijks. Gevolg is dat de kinderen het plezier in het spel verliezen. Maar voetballen zonder scheidsrechter bij de JO9 en de JO11, waarmee de KNVB experimenteerde, zien ze niet als een oplossing.
‘Opa, wilt u niet zo schreeuwen?’
Een deelnemer schrijft: ‘Ik hoorde een opa van alles schreeuwen naar zijn kleinzoon. Die kreeg daar schoon genoeg van en liep naar hem toe en zei: ‘opa, wilt u niet zo schreeuwen, ik vind dat helemaal niet leuk’. Ik vond dat een erg dapper jongetje.’ Er wordt regelmatig zo hard en agressief geschreeuwd dat de kinderen er bang van worden. Een kwart ziet iedere week toeschouwers tekeer gaan tegen spelers en scheids- en grensrechters, de helft ervaart dit maandelijks. ‘Ouders staan hun eigen kinderen en het hele team af te bekken en op te jutten, al vanaf de mini’s. Terwijl sommige kinderen de madeliefjes op het veld interessanter vinden dan het spel. Belachelijk dat ouders dit doen, het is maar een spelletje.’
Ook racistische opmerkingen (‘aap’) komen voor. Eén op de tien deelnemers zegt maandelijks dreigen, duwen of slaan mee te maken.
Kort lontje
In de open reacties vertellen de deelnemers wie zich volgens hen het meest schuldig maken aan dit negatieve gedrag. Asociale vaders uit achterstandswijken worden vaak genoemd. Ook allochtone ouders met een kort lontje die zich snel gediscrimineerd voelen vallen op. ‘Je kan maar beter verliezen want zodra je aan de winnende hand bent begint de ellende’, aldus een ouder. Dit artikel heeft gestaan in Eenvandaag.nl