Onze pleegzoon is vorige week gestart op zijn nieuwe school in ons dorp, en ook op de voetbalclub. Gisteren, na de tweede voetbaltraining, kwam na een "hoe was het sessie" het hoge woord eruit: de kinderen op de voetbal en in de klas doen heel naar tegen hem. Volgens hem spannen ze tegen hem samen, beschuldigen hem van dingen die hij niet heeft gedaan en treiteren ze hem enorm, zowel verbaal als lichamelijk (op de voetbal). Een aantal jongens op de voetbal zitten ook in zijn klas op school. In eerste instantie was hij heel enthousiast over zijn nieuwe school, maar gisteren bleek dus dat hij het nu na 1 week al niet meer zo leuk vind. Het is niet leuk als iedereen je negeert, je geen vriendjes hebt, en iedereen om je heen naar doet. Zover ik kan nagaan liegt hij niet over zijn eigen gedrag, en op de voetbal zijn een aantal jongens ook door de trainer het veld uit gestuurd.
We vinden het zo verdrietig voor hem. Hij heeft al moeilijk genoeg, hij heeft ontzettend veel meegemaakt, en hij wil zo heel graag nieuwe vriendjes maken en plezier maken op voetbal en school. Het snijdt echt door onze ziel om dit te horen en hem te zien. Hij houdt zich heel groot, maar we kunnen merken dat hij het echt heel moeilijk vindt.
Vanmiddag heb ik als moeder samen met hem een gesprek met zijn juf op school (hij wilde dat graag samen doen), en mijn man -die zelf voetbaltrainer is bij de voetbalclub in een ander team- gaat woensdag het gesprek aan met de trainer van het team van pleegzoon.
Toch wil ik het ook even delen, en ben ik benieuwd wat ervaren ouders erover te zeggen hebben. Is dit normaal, moeten we gewoon geduld hebben? Wat moeten we nog meer doen?